Hraðakstur um Ártúnsbrekkuna

Þar sem ég bý í Árbæ fer ég um Ártúnsbrekkuna á hverjum degi til og frá vinnu. Hraði umferðar er leyfður 80 km á klst sem er ágætis hraði. Hlekkurinn að ofan vísar á síðu sem sýnir svo ekki sé um villst að ríkiskassinn gæti stórgrætt á hraðasektum á þessum stað, því að um helmingur ökumanna keyrir ólöglega hratt.

Til dæmis keyrðu í austurátt á hverjum 10 mínútum um 150 ökutæki á 90 km hraða eða meir, Milli kl. 12 og 16 í dag gamlársdag 2005. Samtals voru þetta um 6500 bílar samtals. Hefði hver þeirra fengið 5000 kr í sekt væri það um 30 milljónir beint í kassann.

Sjá einnig umferðarmælingar og einnig
Umferð í Ártúnsbrekkunni

Ganga til Goðdals.

Rétt fyrir jólin 1948 gerðist sá hörmungaratburður að snjóflóð féll á bæ í Goðdal á Ströndum. Þarna stóðu 2 bæir og bjó skyldfólk mitt þar með sínar ær og kýr. Þessu fólki hefur varla verið fisjað saman því Goðdalur var harðbýll samanber lýsingu Árna Magnússonar á landsins gæðum. Fyrr á öldum hafði fólk dáið drottni sínum úr hungri í þessum dal.

Upphaflega hafði langafi minn Kristmundur búið á bænum í Goðdal. Hann nýtti jarðhitan á svæðinu til að veita hita inn í bæinn. Hann varð einn af þeim íslendingum sem fékk viðurkenningu frá Konungi á fyrsta hluta 20. aldar fyrir framtakssemi.

Ömmubróðir minn, Jóhann og kona hans ákváðu að byggja sér nýtt steinhús í nágrenni við bæ langafa. Lítið vissu þau um snjóflóðahættu í þessum fallega dal með bröttum fjallshlíðum. Mikil snjókoma hafði verið um allt vesturland. Á baksíðu Morgunblaðsins þann 14. desember 1948 er grein um mikin veðurofsa á vestfjörðum og að símasamband hafi rofnað víða, þar á meðal á vestfjörðum.

Greinilegt var að fólkið í Goðdal skorti lítið og fleiri af börnum Jóhanns sóttu framhaldsskóla langt frá heimili sínu. Einmitt þetta varð til að bjarga lífi þessara barna þennan örlagaríka dag. Um kl 18 Sunnudag þann 12. desember féll snjóflóð á bæ Jóhanns og eyðilagði hann. Símalínur höfðu víða slitnað og því þótti ekki óeðlilegt að ekkert samband væri við Goðdal.

Maður sem gekk með póst til Goðdals 4 dögum seinna var sá fyrsti sem sá hvað hafði gerst og sendi eftir hjálp. Jóhann bóndi var enn á lífi eftir þessa 4 daga en mikið kalinn á höndum og fótum og missti hann fæturna. Samkvæmt frásögn Morgunblaðsins þann 19. desember 1948 á bls. 1 og 2 lifðu nokkur af börnunum nokkurn tíma eftir flóðið, en dóu áður en björgun kom. Um tveimur árum seinna tók hann líf sitt og Goðdalur lagðist í eyði.

Sé litið í ættfræðibækur virðist sem börnin hafi ekki látist samstundis heldur nokkrum dögum seinna. Erfitt er að gera sér í hugarlund hvílíkar þjáningar þau hafa þolað. Þekking á sálfræði var mjög takmörkuð þá og því lítið vitað um hvort Jóhann hafi brugðist við eins og svo margir aðrir sem lifa stórslys af, en hafa mikla sektarkennd vegna þess að þau lifðu af.

Móðuramma mín, Ingibjörg Kristmundsdóttir sem var ljósmóðir, bjó um lík bróður síns og fjölskyldu hans. Hún lagði af stað í gönguferð sem er um 17,5 km á lengd (sjá rauða línu á korti) , yfir fjöll, hálsa og heiðar. Meðal hæðin þarna er um ca 200 m yfir sjávarmáli hæst um 400 m. Áætla má að raunveruleg vegalengd sé um 25 km vegna halla upp og niður. Líklegt er að nokkur snjór hafi verið á leiðinni. Má því ætla að þetta hafi verið erfið dagleið í kulda og slæmri færð fyrir konu sem er ólétt og komin þrjá mánuði á leið. Hún talaði sjaldan um þetta.

Um fjörutíu árum seinna þegar við minntumst á þetta og hún talaði um þetta, var greinilegt að hana langaði ekki að tala mikið um þetta. Þó að ég sé forvitin að eðlisfari vildi ég ekki spyrja hana nánar því ég heyrði og sá á henni að þetta hafði verið mjög mikið trauma fyrir hana.

Þrátt fyrir að snjóflóðið hafi valdið miklum harmleik, sýndu þau sem lifðu af mikinn styrk. Nokkur barna Jóhanns urðu til dæmis hámenntuð og amma náði 99 ára aldri. Rétt eins og langafi minn og langamma í Goðdal sigruðust á erfiðleikum, sigruðust afkomendur þeirrra einnig á erfiðleikum.

Mig langar að minnast þessa fólks og ömmu minnar með því að ganga sömu leið og hún gekk. Ég ætla að fara fyrstu gönguna sumarið 2006. Vinum og vandamönnum er velkomið að slást með í förina.

Sprakk

Jæja þá get ég ekki haldið mér lengur.
Það sem ég hef verið að bíða eftir, er ákvörðun mannauðssnillinganna hjá
ráðningafyrirtæki í Reykjavík.
Í október var ég kölluð inn í viðtal varðandi umsókn mína um stöðu
rafmagnsverkfræðings við álverið á Reyðarfirði. Mér var sagt að úrvinnsla
myndi hefjast í byrjun nóvember 2005.

Nú þann 20. desember 2005 er úrvinnsla nýlega hafin.

Alcoa Fjarðaál - Rafmagnsverkfræðingur á upplýsingatæknisviði

Úrvinnsla hafin. 05092312

Ég verð að viðurkenna að eftir 2. viðtal mitt við þetta fyrirtæki, gekk
ég út með þá tilfinningu að ég hefði verið of opinská og blátt áfram.
Gerði meðal annars þá skyssu að svara nei þegar ég var spurð um hvort
ég væri skipulögð. Þegar ég hafði svarað kom í ljós að verið var að tala
um hvort ég ynni skipulega sem er allt annað mál.

Ég hef ekkert á móti ráðningafyrirtækjum sem slíkum. Mín reynsla af
þessu fyrirtæki er þó sú að það lætur nota sig til að auglýsa störf hjá
nafnlausum fyrirtækjum. Þetta er mikið notað erlendis af fyrirtækjum til að
athuga hvort starfsmenn þeirra séu að leita fyrir sér hjá öðrum fyrirtækjum.
Ef td. fyrirtæki A sem er í mikilli samkeppni við fyrirtæki B vill vita hvort
starfsmenn þess eru að leita fyrir sér annarsstaðar, þá hefur það samband við
ráðningafyrirtæki sem auglýsir störf hjá nafnlausu fyrtæki samkvæmt lýsingu
fyrirtækis A en þeir ákveða að lýsa því þannig að það hljómi sem fyrirtæki B.
Ráðningarfyrirtækið sendir síðan umsóknir starfsmanna fyrirtækis A áfram til
stjórnar fyrirtækis A. Síðan hefur stjórn fyrirtækisins möguleika á að
taka þessa starfsmenn undir sérmeðferð.

Þessar aðferðir eru ekki heiðarlegar, og fyrirtæki sem gera þetta mögulegt eða
taka þátt í þessu eru ekki það sem ég myndi kalla virðingarverð fyrirtæki.

Drífa sig.

Nú er næstum kominn mánuður síðan ég hef skrifað almennilegan pistil. En ég bíð enn eftir niðurstöðum og vona að menn fari að taka sig saman og drífa af það sem þarf að vera búið.

Næstum Dauðaþögn

Ég bíð eftir vissum niðurstöðum sem ættu að vera komnar fyrir löngu, en eru samt ekki komnar enn. Mig langar ekki að blogga fyrr en niðurstaða hefur verið fengin.

Lækningar á kynfötlun.

Í fréttablaðinu í dag 17. nov 2005 skrifar Óttar Guðmundsson geðlæknir um gagnrýni vegna forræðishyggju og íhaldssemi heilbrigðisyfirvalda varðandi leiðréttingar á kyni.

Við sem höfum gengið gegnum slíkt ferli vitum að þetta er eins og að losna við fötlun. Auðvitað er engin lækning fullkomin sérhver bati er réttlætanlegur. Sem dæmi má nefna að hægt er að auka lífsgæði verulega hjá margskonar sjúklingum þó ekki sé hægt að ná fram algjöru heilbrigði.

Kjarninn í röksemdafærslu Óttars er, að þegar ekki er útlit fyrir að ná fram fullkomnu heilbrigði, þá skuli ekkert gera fyrir sjúklinginn.

Hann heldur því ranglega fram, að hér á landi sé farið eftir sömu reglum og í nærliggjandi löndum. Óttar er einn af þeim mönnum í heilbrigðiskerfinu sem hafa álíka hlutverk og vörðurinn í skáldsögunni Réttarhöldin (Der Prozess) eftir Franz Kafka. Sagan er af manni er þurfti að komast milli staða en á leið sinni kom hann að hliði og vörðurinn neitaði honum um leyfi til að komast gegn um það. Verðinum tókst að tefja mannin í nokkra daga á þennan hátt en hleypti honum í gegn einungis til að stöðva hann við næsta hlið. Svona gekk sagan.

Það sem Óttar og hans líkar eru að gera er að grípa inn í líf fólks og stöðva það á lífsleið sinni. Því meir og lengur sem hann stöðvar það, því meir grípur hann inn í líf þeirra sem hann að réttu ætti að vera að hjálpa.

Í greininni hefur Óttar slíkar leiðréttingaraðgerðir til skýjanna eins og þetta vær einhver lífselexír fyrir útvalda eins og hann segir:

[Við leiðréttingaraðgerðir á kyni] verða svo ótrúlega miklag breytingar á lífi og högum einnar manneskju [og því] verður að hafa mjög ákveðnar reglur.

Raunin er hinsvegar sú, að hægt er að hjálpa sjúklingum með einföldum aðgerðum án þess að grípa inn í líf þeirra. Staðreyndin er hinsvegar sú að íslensk heilbrigðisyfirvöld vilja ekki gera neitt fyrir sjúklinga með kynáttunarvanda nema hægt sé að ná fram fullkomnu heilbrigði.

Afstæðishyggja.

Svona titill skapar væntingu lesenda um heimspekilega meðferð á þessu hugtaki. Tilgangur þessara skrifa er hinsvegar að kynna þessa hyggju, sem tröllríður stórum hluta stjórnmálaumræðu.

Samkvæmt þessari hyggju, teljast ríkisvald Burma og ríkisvald Stóra Bretlands jafn rétthá, þau eru jafningjar. Ríkisvald Burma virðir yfirleitt ekki mannréttindi, en á hinn bóginn virðir Stóra Bretland yfirleitt mannréttindi.

Það er einmitt jafnaðarhugsjón sem er er aðalinntak þessarar hyggju. Afstæðishyggjan lítur algerlega framhjá, að ójöfnuður getur hlotist af, að setja að jöfnu það sem ekki er jafnt.

Sem dæmi má nefna að samkvæmt afstæðishyggjunni hefur ríkisvald Burma jafnan rétt til að ráða innanríkismálum sínum og hvert annað ríki. Afstæðishyggjan tekur ekki tillit mannréttinda eða brotum á alþjóðlegum sáttmálum, öll ríkisvöld eru jafningjar.

Grundvöllur afstæðishyggjunnar.

Þegar afstæðishyggjan er skoðuð niður í kjölinn koma í ljós nokkur grundvallaratriði afstæðishyggjunnar. Samkvæmt henni hefur samfélagið engan innri strúktúr og manneskjan ekkert innra eðli.

Afstæðishyggjan er því grundvöllur hugmynda um að stjórna og viðhalda strúktur samfélagsins.

Hið innra eðli mannsinsins er ekki til samkvæmt afstæðishyggjunni og því þarf sífellt að viðhalda móral og gildum mannsins. Dæmigerð afstæðishyggja felst í einum texta Biblíunnar er hljómar nokkurnvegin á þennan hátt:

Þér eruð salt jarðarinnar, ef saltið dofnar, með hverju á þá að salta það.

Hugmyndin í þessari setningu er að efnið salt geti misst eiginleika sinn sem salt. Sannleikurinn er hinsvegar sá, að salt getur ekki mist eginleika sinn því selta er eðli salts. Á sama hátt hefur maðurinn innbygt mannlegt eðli. Tilraunir til að stjórna mannlegu eðli eru því dæmdar til að mistakast.

Framsóknarmannréttindi?

Í Stjórnarskrá hins stolta Lýðveldis Íslands eru innrituð mannréttindi samkvæmt mannréttindasáttmála Evrópu. Þessi mannréttindi kveða meðal annars á um réttinn til lífs, öryggis, húsaskjóls og matar.

Svo hefur þetta stolta lýðveldi stofnanir til að þessi réttindi í von um að einnig megi gefa fólki mannsæmandi tilveru.

Ein af þessum stofnunum heitir Tryggingastofnun Ríkisins. Nafnið eitt hljómar eins og loforð um öryggi, félagslegt öryggi, eins og tryggingafyrirtæki. Nú eru fleiri tryggingafyrirtæki hér til lands og ef manni líkar ekki þjónustan þar, fer maður til annars tryggingafyrirtækis í von um að fá bætta þjónustu.

Það sem er svo sniðugt við þessa stofnun er, að allir eru alltaf að borga tryggingar sínar þar, allir sem eru skattskyldir í þessu landi. Hvað gerir maður svo ef manni líkar ekki þjónustan? Jú jú, maður getur akkúrat ekkert gert, því TR gegnir því hlutverki að tryggja félagslegt öryggi allra sem á Íslandi búa.

Maður er nefndur Valur sem ég er stolt af að mega kalla vin minn. Hann hefur ólæknandi sjúkdóm er nefnist MND. Vegna þessa sjúkdóms er hann 100% öryrki og því er það siðferðileg skylda þjóðfélagsins að tryggja félagslegt öryggi hans bæði hvað varðar félagslegt öryggi, húsaskjól og mat.

Nú gerist það að TR ákveður að Valur hafi enga þörf fyrir fyrir húsaskjól, mat og félagslegt öryggi í 3 mánuði. Þetta er vægast sagt merkileg ákvörðun! Afleiðingarnar af henni eru að TR kippir stoðum undan lífi Vals. Það er svartur húmor að segja að hann geti nú þegar pantað sér líkkistu og jarðarfarardag. Kannski væri við hæfi að mótmæla þessu athæfi með sviðssettri jarðarför lífs Vals.

Eitthvað verður að gera!

Peningamyllan.

Það er ekkert gaman að fást við fjármál en hver getur lifað án þeirra. Nú þarf ég að rýna í rykið undir koddanum mínum, reikna komandi afborganir af námslánum, reikna skattgreiðslur, gera greiðslumat og ætilegan mat, þeas. eiga fyrir mat.

Þetta er ekki erfitt í sjálfusér, ég þarf bara að gera þetta, en ég er svo þreytt.

Bernskan.

Hef nú heila viku dáðst að heilsíðuauglýsingu úr blaðinu. Auglýsingin er frá www.verndumbernskuna.is og er 3. heilræði til foreldra og uppalenda barna.

Viðurkennum Barnið eins og það er.

Þú veist ekki hvernig er að vera ég.

Ég vil að þér finnist ég vera fín eins og ég er.

Myndin og textinn segja að hvert barn sé einstakt og fullkomið eins og það er. Það þarf ekki að skamma börn og siða þau til, því þau eru mjög dugleg að læra að umgangast umhverfi sitt.

Ef til eru bókmenntaverðlaun fyrir auglýsingar, þá er þetta auglýsingin sem ætti að fá þau.

Um Beina Markaðssetningu.

Ég hef unnið við beina markaðssetningu í ýmsum verkefnum, allt saman góðgerðarstarfsemi. Allt gott um það að segja, þetta voru brýn verkefni og nauðsynlegt að vekja athygli landans á þeim og samtímis afla þeim fjár.

Kíkjum á hvernig þetta er unnið. Hagstofan og samvinnufyrirtæki hennar sem ég hef skrifað um áður, framleiða lista með persónuupplýsingum sem seld eru einkafyrirtækjum, félögum og samtökum sem hafa tök á að gjalda uppsett verð. Það segir sig sjálft, að slíkir listar eru notaðir í fleiri ár áður en farið er út í að fjárfesta í nýjum listum. Á þeim tíma sem líður milli uppfærslu á listunum, hafa margar manneskjur látið setja merki í þjóðskrá, sem bannar notkun á persónuupplýsingum í tilgangi beinnar markaðssetningar. Samt sem áður er haldið áfram að hringja í þetta fólk, því listarnir eru óuppfærðir.

Hægt að gagnrýna löggjafarvaldið og framkvæmdavaldið fyrir að gefa ekki einstaklingum kost á að verja sig gegn sífelldum símhringingum til stuðnings brýnustu málefnum dagsins.

Ég hef áður gagnrýnt framkvæmdavaldið en kíkjum á löggjafarvaldið og götin í löggjöfinni. Tökum sem dæmi athugasemdina sem stendur neðst á vefsíðu símaskrárinnar.

Ath.

X í dálknum "Símasala" þýðir að rétthafi númersins hefur óskað eftir að vera ekki ónáðaður af aðilum sem stunda beina markaðssetningu. Samkvæmt 46. grein fjarskiptalaga nr. 81/2003 er áskrifanda í fjarskiptaþjónustu heimilt að krefjast þess að upplýsingar skráðar um hann megi ekki nota í tilgangi beinnar markaðssetningar "[...] Símnotendur sem nota almenna talsímaþjónustu sem lið í markaðssetningu skulu virða merkingu í símaskrá sem gefur til kynna að viðkomandi áskrifandi vilji ekki slíkar hringingar í símanúmer sitt."

Orðalagið “heimilt að krefjast” gefur enga tryggingu gegn misnotkun á skráðum upplýsingum. Það skyldar heldur ekki aðila til að fjarlægja þær upplýsingar sem sett hefur verið merki við í þjóðskrá. Með þessu orðalagi laganna, er heimilt að hringja í áskrifanda sem eru á óuppfærðum listum, þósvo að áskrifandinn hafi nýlega látið Hagstofu vita að slíkt megi ekki. Þetta er nú eitt gatið.

Orðalagið “skulu virða merkingu í símaskrá” skyldar ekki hlutaðeigandi aðila til að líta í símaskránna til að athuga hvort þessi eða hinn áskrifandinn séu merktir með X í símaskránni.

Merking gegn notkun á persónuupplýsingum í þessum tilgangi ætti að vera sjálfgefin við skráningu nýrra einstaklinga í þjóðskrá. Síðan geta einstaklingarnir sjálfir ákveðið að leyfa slíka notkun á upplýsingum sínum.

Brot á þessu ætti að varða við sekt.

Vandamálið er hinsvegar mikið stærra en bara þetta. Fyrirtæki með stóran viðskiptamannahóp er talið eiga upplýsingar um viðskiptavini sína. Ég tel að svo sé ekki. Fyrirtæki af þessu tagi eru Síminn, Og Vodafone, Orkuveitan, Landsvirkjun, Bankar og Sparisjóðir, Landsspítalinn, Íslensk Erfðagreining, Ættfræðigagnagrunnar og fleiri.

Það er eðli persónuupplýsinga, að það er persónan sjálf sem á þær. Þegar persónan stofnar til viðskifta við annann aðila veitir hún honum sjálvirka heimild til að nota persónuupplýsingar í þeim tilgangi að tryggja viðskiptin. Þegar viðskiptin eru yfirstaðin, fellur heimildin sjálfvirkt úr gildi og hefur aðilinn ekki lengur heimild til að nota persónuupplýsingarnar. Þetta er mjög svipað og heimild til að nota hugbúnað. Td. Byggir Microsoft veldið á sölu á heimildum til að nota hugbúnað. Hugbúnaður er ekki söluvara sem slíkur, heldur fylgir hann bara með heimildinni til að nota hann.

Að kaupa eða kaupa ekki ...

Það ræðst af vísitölum sem eru náskyldar verðbólgu og eru háðar ansi flóknu samspili eldsneytisverðs, launahækkana og bla bla bla. Byrjun þessa bloggs var eins og variant við eitt frægasta leikrit Shakespeare en samviskulaus raunveruleikinn tróð skáldskapinn undir fótum.

Jæja hvað um það, það sem ég ætlaði að segja með þessu er, að mig vantar íbúð. En ég vill ekki kaupa meðan íbúðaverðið er svona hátt. Jú sjáið til, dæmið er svona: mig langar í íbúð sem samkvæmt fasteignamati kostar á bilinu 7 til 9 millj, segjum 8 millj. Slík íbúð er seld á 12,5 milljónir króna. Nú jæja ég gæti látið mig hafa það en hvað með lánin, ég á bara nokkrar krónur.

Það eru lánin sem eru raunverulegi skíthællinn í þessum húsnæðiskaupaleik. Ef ég er svo dugleg að ég geti borgað lánin á 20 árum þá slepp ég með að borga um 20 milljónir fyrir lánið. Þetta eru vextir, verðtrygging og fleira. En þetta er eingöngu ef verðbólgan er mjög lág eða undir 4 %.

Hvað gerist ef verðbólgan fer upp úr öllu valdi eins og Íslandsbanki og aðrir bankar spá. Spáin er um 9% verðbólga. Það merkir að þá þarf ég að borga 130 milljónir fyrir að fá sama lán.

Í dag kl 9:00 ætlar Hagstofan að birta vísitölu neysluverðs (VNV) fyrir þennan mánuð. Spá bankanna var 0,1% fyrir nóvember 2005. Óskiljanlegt að ég skuli vera svo spennt fyrir svo leiðinlegri tölu.

Held ég vitni í lagið; svo skal böl bæta, eftir Megas og Tolla:

Launþegin hnígur niður lafmóður með ægilegan sting
& Lánskjaravísitalan hverfur út við sjóndeildarhring.
& ástandið í póllandi fer hríðversnandi dag frá degi.
Það dylst þeim ekki sem hér eru við hungurmörk svo ég held ég bara þegi.
Þú flettir mogganum og ég sé að það er sannað,
Að svo skal böl bæta að benda á eitthvað annað.

Er ekki einhver sem man þetta betur en ég?

Sérstæðar heimsóknir á síðuna.

Ein af þeim síðum sem hafa tengst síðunni minni er http://tesalonica.blogspot.com/. Þessi síða hefur alveg sérstaklega listrænar myndir en er eingöngu á spænskri tungu.

Ein af myndum þessarar síðu gæti kallast Kindin Einar eftir samnefndu lagi hljómsveitarinnar Hjálmar.

Önnur mynd sem er einstök eru nunnurnar á barnum.

Þessar nunnur eru algerlega siðsamlega klæddar og stólarnir lýsa miklu listrænu hugmyndaflugi og góðu verklagi.

Frelsi til að velja fornafn.

Evrópuráðstefna um kyngerfi. 1. þáttur.

Flest okkar ganga út frá því sem sjálfsögðuðum hlut, að hafa fornafn í samræmi við kyngervi okkar. Þó er nokkuð um tilfelli þar sem stjórnvöld meina fólki að samræma fornafn og kyngervi. Nýjasta dæmið er ung stúlka úr Keflavík. Eins og íslensk lög eru í dag hefur hún engan möguleika á að fá nafnið Vala eða neitta annað kvenmannsnafn fyrr en kynskiptiaðgerð hennar er lokið. Slík aðstaða er með öllu óþolandi.

Eitt erlent dæmi er um Gwen Araujo (F. 24. febrúar, 1985 , D. 4. október 2002) sem var myrt á hrottalegan hátt árið 2002 aðeins 17. ára gömul. Móðir hennar sótti um sérstakt leyfi til að breyta nafni hennar eftir látt hennar, sem áður hafði verið Edward, í Gwen. Það sem hún gat ekki fengið meðan hún lifði gat hún fengið þegar hún var látin.

Annað erlent dæmi er hin 15 ára gamla Tesia Samara sem framdi sjálfsmorð vegna eineltis og árása á hana í skóla hennar.

Við sem erum komin lifandi í gegnum þetta erfiða tímabil sem unglingsárin eru, vitum mætavel hversu mikið álag þetta er. Yfirvöld gera fólki lífið ennþá erfiðara með því að neyða það til að ganga undir nafni sem samrýmist ekki kyngerfi þess.

Evrópuráðstefna um kyngerfi hefur sett þetta málefni á dagskrá.

Í raun eru reglugerðir og lög um fornöfn mjög ólík eftir löndum og órökrétt. Lögin eru að hluta til af menningarlegum ástæðum og að hluta til af stjórnsýslulegum ástæðum og eru í andsögn við Evrópska Mannréttindasáttmálann.

Evrópuráðstefnan hefur meðal annars ályktað að vinna þarf að álitsgerð um hvernig hægt er ryðja þeim hindrunum úr vegi sem standa í vegi fyrir frelsi til að velja fornafn.

Evrópuráðstefnan setti á stofn vinnuhóp í þessum tilgangi.

Átt þú nafnið þitt, eða er það ríkiseign?

Á meðan einkavæðingin fer eins og eldur í sinu um eignir ríkisins, eru raunverulegar persónur í vörslu ríkisins. Frelsi fyrirtækja hefur aldrei verið meira til að fela upphæðir og efnisatriði samninga. Samtímis þessu setur ríkið persónufrelsinu skorður með lagaákvæðum um takmarkanir á rétti til að breyta nafni sínu. Ennfremur er hver einstaklingur skyldaður með lagaákvæðum að skrá sig í þjóðskrá með nafni, heimilisfangi, kennitölu og símanúmeri. Innanríkisráðherra ráðstafar þessum eignum fólksins í landinu í gegn um Hagstofu . Ráðherrann hefur ákveðið að viss fyrirtæki geti selt þessar eignir fólksins, meðal annars með beina markaðssetningu fyrir augum.

Þessi fyrirtæki eru meðal annarra: Greiningahúsið ehf , Markvisst ehf , Markhópar ehf , Skýrr hf .

Það sem er áhugavert hér er, að nafnið þitt er selt fyrirtækjum sem vilja hagnast á viðskiptum við þig. Hvað færð þú fyrir þessa þjóðnýtingu á nafni þínu?

Jú þú færð heilan helling af áreiti sem þú hefðir helst viljað verið án! Þegar þú situr við kvöldverðarborðið með fjölskyldunni, þegar þú ert með gesti, þegar þú ert í stórri verslunarmiðstöð, er hringt í þig þar sem þú ert beðin um að styðja og kaupa þetta eða hitt.

Fyrst er fólk haft að fífli með fyrrnefndri þjóðnýtingu einstaklingsupplýsinga og síðan er fólk haft að féþúfu. Ráðherra ber ábyrgð á þessu.

Meira um úngar stúlkur.

Fyrir nokkrum vikum glumdi sjónvarpsauglýsing í eyrum mér sem ég gleymi seint.

Í þjóðfélagi þar sem allir vilja vera eins og kvikmyndastjörnur, inniheldur auglýsingatextinn ”Glamúrgellan Vala” þann boðskap, að þar sé komin persóna sem er að minnsta kosti eins og kvikmyndastjarna ef ekki meir. Auglýsingatextinn var hinsvegar ”Glamúrgellan Valur”. Andstæður kynsins í orðunum, Glamúrgellan Valur, fær staðhæfinguna um glamúrgelluna til að detta á gólfið. Á þennan hátt fella höfundar auglýsingarinnar hugmyndina um Glamúr og gellu í gólfið.

Ef höfundar auglýsingarinnar hefðu haft réttmæti og sanngirni að leiðarljósi hefðu þeir gert sér ljóst, að þó að Vala eigi við kynáttunarvanda að stríða, hefur hún sömu drauma og þrár og aðrar stelpur á hennar aldri. Alveg eins og aðrar stelpur á hennar aldri, er hún að gera tilraunir með föt, liti og förðun. Þetta er nokkuð sem flestar konur þekkja sem nauðsynlegan hluta af þroska þeirra; að læra að þekkja líkama sinn og andlit. Að gera þetta að staðhæfingu um glamúrgellu er út í hött. Ég hef ekki lesið það blað sem þessi auglýsing var fyrir, en ég vil óhikað staðhæfa að Vala hafi verið svikin með þessari auglýsingu.

Eins og íslensk lög eru í dag hefur hún engan möguleika á að fá nafnið Vala.

Um Ábyrgðartilfinningu Kvenna.

Í Tilefni kvennafrídagsins, heitir grein í Bryggjuspjalli í sérblaði Morgunblaðsins um sjávarútveg, miðvikudag þann 26. okt 2005, er Hjörtur Gíslason hefur ritað. Að mínu mati, er þessi grein skemmtileg ádeila á hvernig vinnuveitendum hefur tekist að nýta ábyrgðartilfinningu kvenna endurgjaldslaust.

Í greininni lýsir hann hverning kynbundin mismunun vinnuveitanda raðaði fólki í ólík störf eftir kyni.

Konurnar stóðu við snyrtilínuna í einstaklingsbónus og keyrðu sig gjörsamlega út til að ná svipuðum launum og karlarnir sem röltu á milli vinnsluborðanna með stál og hníf eða vagn til að færa þeim fisk og taka frá þeim pönnurnar. Það var pakkað í gríð og erg í fimm pundin fyrir Ameríku. Roð og beinlaus ýsa og þorskur. Ekkert mátti útaf bregða. Konurnar urðu að halda uppi hraðanum og nýtingunni til að fá mannsæmandi laun og ábyrgðin var slík, að ef slæddist með eitt og eitt bein var sú sending vestur um haf verðfelld og konunum kennt um. Það var jafnvel hægt að sjá hver sökudólgurinn var. Karlarnir báru enga ábyrgð. Þeir fóru bara illa með fiskinn í móttökunni og rýrðu þannig gæði hráefnisins, en það bitnaði ekki á þeim. Þeir fengu eins og venjulega hærra kaup fyrir minni vinnu.

Ég þekki þetta sjálf frá unglingsárum mínum í fiskvinnslu og frá móður minni heitinni sem var ein af þessum konum. Fjölmargir íslendingar geta sagt sömu sögu.

Vinnuveitendur skipulögðu vinnuna þannig, að við vinnu í móttökunni og í frystingunni þurfti að nota töluvert afl, sem talið var ókvenlegt. Það hafði félagslegar afleiðingar fyrir þær konur sem tóku slík störf, bæði hvað varðar makaval og álit meðal annarra kvenna. Þær urðu einhverskonar Laxnesskar Sölku Völku valkyrjur sem stóðu utan fyrir fastmótaðar hugmyndir manna um hvað er kvenlegt. Karlmenn í kvenmansstörfum máttu gjalda bæði félagslega og fjárhagslega. Þeim var útskúfað félagslega úr félagsskap samverkakvenna sinna og einnig úr félagsskap samverkamanna sinna. Oft tókst þeim þó að vinna sér virðingu hinna en aldrei að fullu. Vinnuveitendur mismunuðu fólki eftir kynferði um aðgengi í störf og á meðan glumdi krafa kvenréttindahreyfingarinnar um sömu laun fyrir sömu störf. Skotið geigaði og nú 30 árum seinna er krafan enn hin sama.

Hvað með að byrja með að afmá áðurnefnda félagslega mismunun eftir kyni, og samtímis krefjast aðgang að störfum óháð kyni. Krafan um sömu laun fyrir sömu störf er svo sjálfsögð að hún er komin í lög og hana þarf ekki að nefna sérstaklega.

Ráðning er launungamál.

Í gær var útifundur um meðal annars kynbundin launamun. Þar mættu um 50 þús. Manns. Sama dag, fékk ég email um að ég hefði ekki fengið starf sem ég sótti um. Ég sótti um í gegn um þekkt ráðningafyrirtæki sem upplýsti aldrei hvaða fyrirtæki væri um að ræða. Engar upplýsingar voru gefnar um málsmeðferð eða hverjir hefðu haft upplýsingar mínar undir höndum.

Mér finnst áhyggjuefni, að meðan stjórnvöld leggja áherslu á aðgengileika einstaklinga og fyrirtækja að persónuupplýsingum um einstaklinga, eru fyrirtæki í vaxandi mæli að fela sínar upplýsingar. Ég fæ líklega aldrei að vita hvaða fyrirtæki það var sem ég sótti um hjá.

Þegar fyrirtæki fara svo laumulega með ráðningar, er ómögulegt að ganga úr skugga um hvort hæfasta manneskjan hafi verið ráðin, eða hvort kynferði hafi verið afgerandi við ráðninguna.

Hér á eftir er tilkynning sem mér barst um starfið frá fyrirtækinu Mannafli / IMG:

Ágæti umsækjandi

Úrvinnslu umsókna í ofangreint starf er lokið. Að þessu sinni hefur verið ákveðið að ráða annan einstakling í starfið.

Forráðamenn fyrirtækisins hafa beðið mig um að koma á framfæri þakklæti fyrir umsókn þína og þann áhuga sem þú sýndir starfinu.

Við viljum gjarnan geyma umsókn þína áfram í þeirri von að annað sambærilegt starf bjóðist. Við hvetjum þig eindregið til að fylgjast með auglýstum störfum á heimasíðu okkar og sækja aftur um ef þú sérð starf sem vekur áhuga þinn og þú uppfyllir hæfniskröfur.

Óskir þú þess að umsókn þín sé ekki lengur í okkar vörslu þá vinsamlegast hafðu samband við okkur og við munum taka þig af skrá.

Með kveðju,

F.H. Helgu Jónsdóttur

María Jóhannsdóttir

Hvað er það sem var að?

Síðan baráttufund kvenna 1975 eru 30 ár liðin og kynbundinn launamunur er enn til. Edda Björgvinsdóttir leikari spurði á baráttufundinum þeirri augljósu spurningu: Hvað er að?

Hvað getur valdið því að 30 ára barátta meirihluta landsmanna hefur litlu áorkað? Mér dettur í hug textinn Lorteland eftir Steffen Brandt í dönsku hljómsveitinni TV 2 (hér þýtt á íslensku)

Og aldrei nokkurntíman hafa svo margir,
verið jafn sammála um svo mikið.

Og sjaldan hafa svo fáir gert svo lítið
aldrei höfum við tekið svo stóra sjensa
til að bæta líf okkar
Og sjaldan hafa svo fáir haft jafn mikinn rétt
til að eyðileggja alt, fyrir svo mörgum.

Aldrei hafa svo margir sést svo lítið

og séð svo mikið af heimi sem enginn skilur
Sjaldan í sögunni hafa hinir flestu verið svo fáir,
og grætt svo mikið, gefið svo lítið
geispað svo hátt, hugsað svo lágt,
meðan þau hlógu
alla leið
niður í banka.

Valgerður Bjarnadóttir þóttist hafa svarið á reiðum höndum. Það var karlaveldið, sama svarið og gefið var fyrir 30 árum síðan. Í ljósi titils þessa pistils, væri áhugavert að fá að vita hvort hún ætlar að halda þessari skoðun sinni til streitu næstu 30 árin.

Amal Tamini hélt ræðu sem markar nýja stefnu í jafnréttisbaráttunni. Í staðinn fyrir að benda á sökudólga, benti hún á hvað væri að og möguleika til að bæta úr því. Það er kominn tími á stefnubreytingu í jafnréttisbaráttunni. Stéttabaráttan er dauð.

Launamisrétti vegna kynferðis.

Í dag er kvennafrídagurinn. Hugmyndin um að gefa konum frí kl 14:08 er óþyrmileg áminning um launamisrétti vegna kynferðis. Þessi áminning hittir algerlega í mark, gagnstætt fáránlegri auglýsingaherferð VR sem ég einnig hef skrifað um.

Óvænt nærvera.

Hún sat og grúfði sig yfir vinnu sína og varð ekki mín vör fyrr en ég var hér um bil 3 metra frá henni. Hún lyfti höfðinu þreytulega og leit á mig og mér fannst svipbrigði hennar einhvernvegin álasa mér. Andlitið frekar venjulegt og aldur hennar um 30 ára. Hún hafði stuttklippt dökkt hár, sjal um herðarnar og bómullarskyrtu eða peysu. Litirnir voru gráir og brúnleitir.

Ég átti ekki von á neinum þarna um hálfníuleytið um kvöldið og sá hana svona útundanmér, og í undrun minni snéri ég höfði mínu í átt til hennar og sá að þarna var enginn. Öll ljós voru kveikt.

Ég er að ræsta nýja skrifstofu í afleysingum á þriðju hæð. Allt er innan við 20 ára gamalt þarna nema fundarpúlt eitt mikið sem greinilega á sér langa sögu. Hún sat stutt frá því. Þegar ég var búin að átta mig og jafna mig hélt ég áfram að ræsta eins og ekkert hefði í skorist. Þetta er ekki í fyrsta skipti sem ég upplifi slíkt sem þetta.

Ég ákvað að leita uppi sögu þessa púlts, hvar það hefði staðið og hvaða fólk tengdist þvi. Þó að nærvera hennar hafði ekki verið óþægileg, rennur mér kalt vatn milli skinns og hörunds við tilhugsunina um þann möguleika, að ég fyndi gamla mynd af þessari konu eins og hún leit út í lifanda lífi.

Hvort okkar er hitt kynið.

Í Kastljósinu (fallbeygt með eða án greinis) í gærkvöldi var meðal annars fjallað um unga konu sem hefur ótvíræð einkenni karmanns. Íslensk stjórnvöld hafa lengi vel þráast á móti þeirri staðreynd að kynferði og kyngervi eru ekki það sama. Á klósettum, í sundlaugum og í samtökum er fólk flokkað eftir kyngerfi og síða sorterað frá ef kynferði þess er ekki í samræmi við þetta. Á meða svokölluð jafnréttisbarátta er í algleymingi, þar sem VR stendur fyrir auglýsingaherferð undir slagorðunum ”Láttu ekki útlitið blekkja þig”, er talað um jafnan rétt kvenna og karla. Þegar talað er um að útrýma mismunun vegna kynferðis, þagna svokallaðir jafnréttispostular.

Hver og ein manneskja hefur hagsmuna að gæta vegna kyngerfis síns. Þessir hagsmunir eru að mestu leyti félagslegir en út frá félagslegum hagsmunum tengjast efnahagslegir hagsmunir, atvinnumöguleikar, menntun og lífsgæði.

Þessi unga kona lýsti aðferðum hennar til að gæta félagslegra hagsmuna sinna og hún nefndi meðal annars salerni sem aðskilja fólk eftir kyngerfi. Fram til þessa hefur fólki eins og henni verið meinaður aðgangur að slíkum salernum.

Ég er ekki hér að tala um að setja skuli að jöfnu, það sem ekki er jafnt. Ég tala hér um að útrýma mismunun vegna kynferðis. Ég tala hér um, að ekki megi setja hagsmuni hópsins hærra en einstaklingsins, rétt eins og ekki má setja hagsmuni eins einstaklings hærra en hagsmuni annarra einstaklinga hvort sem þeir mynda hóp eða ekki.

Samfélag einstaklinga.

Andkommúnistar sjálfstæðisflokksins.

Hinn nýi formaður Sjálfstæðisflokksins minntist, í ræðu sinni í gær, á einstaklingin og stillti einstaklingnum gegn þjóðfélaginu, með orðum sínum um að setja ætti þarfir einstaklingsins framar þörfum þjóðfélagsins. Slíkur hugsunarháttur samrýmist vel andfélagslegri hyggju, sem lítur á þjóðfélagið sem aðskotadýr. Í samanburði við kommúnisman þar sem þjóðfélagið var hin viðurkennda heild en þarfir einstaklingsins í besta falli hundsaðar en í versta falli var einstaklingunum fórnað á altari heildarinnar.

Séu orð formannsins skoðuð í þessu ljósi, sést að þau eru reyndar öfugur kommúnismi. Sjálfstæðismenn eru þarmeð sammála kommúnistum um, andstæða hagsmuni þjóðfélags og einstaklings.

Margrét Þatcher gekk reyndar svo langt að hún reyndi að afmá þjóðfélagið með kenningu sinni um að þjóðfélagið væri ekki til það væri einungis einstaklingar.

Þetta er svona svipað og að staðhæfa að skógar séu ekki til, aðeins tré. En á sama hátt og tréin mynda skóginn, mynda einstaklingarnir samfélagið. Það eru hagsmunir einstaklinga sem mynda hagsmuni samfélagsins. Hagsmunir einstaklinga eru til dæmis að halda uppi öflugri heilbrigðisþjónustu og skattheimtu sem tryggir fjárhagslegan grundvöll hennar á ábyrgan hátt.

Þegar vissir hagsmunahópar samfélagsins ráðast gegn öðrum hagsmunahópum samfélagsins, með skerðingu heilbrigðisþjónustu og skattalækkunum, er verið að blása í glæður vantrausts, og reiði, sem kallað getur á pólítiskar hefndaraðgerðir.

Skattalækkanir eru ofarlega á stefnuskrá Sjálfstæðisflokksins og þarmeð að veikja fjárhagslegan grundvöll almennrar þjónustu. Til að breiða yfir þessa stefnu, lýsir Sjálfstæðisflokkurinn yfir, að ekki skuli afnema bensínstyrk öryrkja. Það er augljóst að ríkisútgjöld vegna bensínstyrks öryrkja eru ekki mikil og einungis brot af þeim skattalækkunum sem Sjálfstæðisflokkurinn hefur á stefnuskrá sinni.

¤º°`°º¤ø,¸¸,ø¤º°`°º¤ø,¸¸,ø¤º°`°º¤ø,¸¸,ø

Góð vinkona mín, Anna Kristjánsdóttir, sem alltaf reynist vinum sínum vel, skemmti sér konunglega á Árhsátíð Orkuveitunnar á laugardag. Kalt var í veðri, og vindur í minna lagi, er hún sá um að krónurnar rúlluðu í kassa Orkuveitunnar henni til ómældrar gleði. Í glettni lét hún hafa eftir sér að það hefði mátt vera svolítið kaldara. Lítill vafi er á, að Orkuveitan á góðan að í henni.

Einu sinni var Kastljós.

Ég man þá tíð að fréttum var bunað út úr Útvarpi, Sjónvarpi og dagblöðum og allir þessir fjölmiðlar höfðu fréttir sínar frá Reuter og APN. Það var eins og blaðamennska gengi út á að afrita fréttaskeyti orðrétt og án nokkurrar gagnrýni.
Ég gleymi aldrei þeirri tilfinningu að fréttirnar afspegluðu ekki þann veruleika sem við lifðum í. Sérstaklega var það áróðurinn í sambandi við herstöðina og Víetnamstríðið og síðar fréttir af fjöldamorðum rauðu khmeranna undir stjórn hins fasístiska einræðisherra Poul Potts í Kambodíu.

Ég gleymi aldrei hvernig fjölmiðlar nærri þögðu það í hel að hinn vestrænni heimur ákvað að Poul Pott væri réttmætur stjórnandi Kambodíu þegar hið kommúnistiska Víetnam ákvað að binda endi á valdatíma hans. Þetta var sagt í stuttri frétt rétt sisona eins og keyrt hefði verið yfir enn eina kindina á vesturlandsveginum. Engin fréttaskýring, ekkert.
Þetta var fyrir tíma vefsins og ekkert hægt að skoða útfyrir landssteinana. Mér fannst fréttaflutningur þess tíma eins og súrrealístisk stæling á skáldsögu George Orwells er nefnist 1984. Íslendingar höfðu þá akkúrat unnið þorskastríð gegn bretum og þjóðrembingurinn í hámarki. Allur fréttaflutningur af því var áróðursstríð sem stjórnað var af Ólafi Jóhannessyni og landhelgisgæslunni. Frjáls, óháður og gagnrýininn fréttaflutningur var nánast ekki til þegar um stjórnmál var að ræða.

Síðan byrju menn að gagnrýna og rýna í fréttir og koma með fréttaskýringar og með þessari nýju átt, létti þokunni, og skyggnið batnaði til muna. Einn helsti fréttaskýringaþátturinn sem ég man eftir hét Kastljós. Það er svolítið undarlegt að nú árið 2005 sé að byrja göngu sína algerlega nýr þáttur sem heitir Kastljós. Enn undarlegra er að þættir er heita Kastljósið séu sagðir hafa hafið göngu sína árið 2000. Ég man eftir þáttum er hétu nafnorðinu Kastljós í nefnifalli án ákveðins greinis. Ég ætla að leyfa mér að fullyrða að nafnorðið kastljós sé sama orðið og kastljósið; að munurinn sé einungis ákveðinn greinir. Það sem ég vill koma á framfæri hér er, að þættir er nefndust Kastljós í einhverri beygingarmynd og með eða án ákveðins greinis hafa verið sendir síðan fyrrnefndri þoku létti yfir fréttaflutningi íslendinga.

Ég gleymi aldrei fréttaskýringarþættinum Kastljósinu með kynningarstefi beint af plötu hljómsveitarinnar SKY, don dererererontdedonte don dererererere ront de donte. Síðan birtist geisli frá ljóskastara sem lék um skjáinn meðan kynningarstefið var spilað. Þetta var líklega eitt af því djarfara sem Ríkisútvarpið Sjónvarp hafði fundið uppá á níunda áratug tuttugustu aldarinnar.

Þessir þættir báru fréttirnar kurteislega á borð svo hver og einn gæti fengið sér eftir þörfum. Þetta var eitthvað algerlega nýtt í fréttaflutningi Sjónvarpsins því fram að þessum tíma voru fréttir bornar fram eins og hafragrautur og lýsi sem maður gleypti en vildi sem minnst vita af.

Það er óneitanlega svolítið Orwellskt að segja að nýlega hafi hafið göngu sína sjónvarpsþáttur er nefnist því frumlega nafni Kastljós í einhverju falli og með eða án ákveðins greinis. Þar er fréttaflutningur ekki eins og hafragrautur og lýsi. Nei hér er það margréttað ruslfæði. Fyrst kók og ein með öllu, svo franskar, síðan neyðarlegur hamborgari, og svo ís sem þú missir í gólfið því þú hefur bara tvær hendur og einn munn.

Fyrir alla þá er hafa aðgang að norrænum sjónvarpsstöðvum vill ég eindregið benda á dönsku sjónvarpsstöðina DR1 og frábæran fréttaskýringaþátt er nefnist Horisont eða Sjóndeildarhringur. Þó að DV rembist eins og rjúpan við staurinn að velta sér í forinni í samkeppni við danska Ekstrabladet þá hefur íslensk blaðamennska lítið að hæla sér af. Ég er viss um að íslenskir blaðamenn séu fullfærir um að keppa við erlenda starfsbræður sína, en þegar stjórnendur fjölmiðlanna láta meðalmennskuna ráða, eiga íslenskir fjölmiðlar ekki upp á alþjóðlegt pallborð.

Hápúnktur Dagsins.

Eftir langvarandi dvöl mína erlendis, var mig farið að hungra eftir dökku rúgbrauði, góðu gamaldags dökku seyddu rúgbrauði. Nú tel ég mig snilling í að baka færeyskt rúgbrauð sem er herramannsmatur með góðri síld, en þegar dökka rúgbrauðið vantar, er kvöldverðarborðið ekki alveg veisluborð. Þennan morgunn valdi útvarpið að hreyta í hlustendur sína uppskrift að dökku rúgbrauði. Ég tel það hinsvegar ekki mér samboðið að láta trufla mig í skyrinu og lýsinu til að pára niður einhverja vafasama uppskrift sem ég hef ekki smakkað. Ónei ég skyldi bara klára minn morgunmat í ró og næði, og síðan finna góða rúgbrauðsuppskrift á netinu.

Google valdi hinsvegar að benda mér á, að maður nefndur Sverrir Páll hefur einhverntíma minnst á rúgbrauð í vefdagbók sinni en uppskriftina fann ég enga þegar ég fór að leita. Hinsvegar fann ég gullkorn á vefi þessa manns sem ég þekki alls ekki að öðru leyti. Hann er menntaskólakennari við Menntaskólann á Akureyri og lætur sig varða menntamál, málefni ungs fólks og málefni norðurlands.

Sérstaklega vakti athygli mína umfjöllun hans á Gleðigöngunni (Gay Pride). Á meðan sumir nota málið sem svipu eða refsivönd og aðrir beita pennanum sem sverði, nær lýsing hans að snerta innsæi mitt og sú upplifun gerir þetta að hápúnkti dagsins (já Laxnesska er viðeigandi hér).

Einnig hefur hann nokkrar skemmtilegar athugasemdir við KEA málið. En það snýst um uppsögn starfsmanns af þeirri ástæðu að hann ákvað að nýta sér lögbundinn rétt sinn til fæðingarorlofs.

En rúgbrauðsuppskriftin? Koma dagar, koma ráð.

Þúsund milljón króna Don Kíkóti.

Fyrir fáeinum mínútum síðan var ég að horfa á heimildarmynd frá BBC um glæpi Súdanstjórnar gegn mannkyni. Kínverjar, sem hafa neitunarvald í Öryggisráðinu, hafa viðskiptahagsmuna að gæta þar eð stór hluti olíuviðskipta þeirra er við súdan. Samkvæmt heimildarmyndinni, hótuðu kínverjar að beita neitunarvaldi sínu þegar hin einstöku ríki kusu um tillögu um að beita viðskiptabanni á Súdan. Á meðan alvarlegasti glæpur gegn mannkyninu, síðan fjöldamorðin í Rwanda, er framinn, segir fulltrúi kínversku fasistastjórnarinnar:

Business is Business.

Nú eru ekki mörg ár síðan Halldór Ásgrímsson þáverandi utanríkisráðherra lét kínversku fasistastjórnina segja sér fyrir verkum að fremja pólítiskar ofsóknir á hendur saklausu fólki af þeirri ástæðu einni að þau voru meðlimir í samtökum er nefnast Falun Gong. Nú er sá hinn sami orðinn forsætisráðherra í hinu lýðfrjálsa Íslandi. Samtímis er talað um að nú skuli Ísland fá aðild að fyrrnefndu Öryggisráði Sameinuðu Þjóðanna. Ætla má að aðild að Öryggisráðinu hafi tilgang, þar á meðal að þjóna hagsmunum Íslands á alþjóðlegum vettvangi. Þeirri spurningu er þó ósvarað, hvort tilgangurinn sé að ganga í ríkjagengi sem stendur saman um sameiginlega hagsmuni, eða hvort Ísland ætli eitt sér að frelsa kúgaða hópa undan harðstjórum og fasistum og virða kínversk, rússnesk og bandarísk neitunarvöld að vettugi.

Mannréttindabrot, þjóðarmorð, og glæpir gegn mannkyninu virðast vera nýtt í áróðursherferð fyrir slíkri aðild. Raunveruleikinn er bara allt annar. Virðist mér þó að slík rök, beri vott um veruleikaskyn á borð við Don Kíkóta. En nefndur Don Kíkóti sá ekki mun á vindmyllum og óvinum sínum og barðist við vindmyllur af miklum krafti.

Þegar um er að ræða baráttu gegn mannréttindabrotum, fjöldamorðum og þjóðarmorðum, er mikilvægt að gera slíkt af heilum hug en ekki geðklofa eins og stefna Bandríkjanna er í þessum efnum, þar sem mannréttindabrot eru gagnrýnd þegar slíkt hentar Bandaríkjunum, en vilja ekki styðja Mannréttindadómstólinn þar sem hann myndi draga bandaríkjamenn fyrir dóm vegna brota á mannréttindum. Það er til dæmis alþekkt að bandaríkjamenn beita mannréttindabrotum eins og pyndingum í alræmdum fangelsum sínum á svæðum sem mannréttindasamningar ná ekki til.

Nú á að gera út íslenskan Don Kíkóta fyrir þúsund milljónir íslenskra króna, til að berja á óvinum mannkyns. Það er spá mín að barátta hans mun verða gagnlausari en hins upprunalega, því honum tókst þó altént að rífa einhverjar myllur.

Stuðningsmenn aðildar öryggisráðs munu aldrei viðurkenna, að tilgangurinn með aðildinni er að komast í gengi ríkja sem þjóna eigin hagsmunum eftir einkunarorðinu:

Viðskipti eru viðskipti.

Þannig gæti aðild að öryggisráðinu orðið til þess að Ísland yrði enn eitt ríkið sem situr í lömuðu Öryggisráði, meðan mannréttindabrotin, fjöldamorðin og þjóðarmorðin eru framin fyrir framan nefið á okkur.

Dyggur alþjóða stuðningur við Mannréttindadómstólinn myndi hafa víðtæk áhrif um allann heim, og ákæra á hendur ábyrgra aðila í Súdan, myndi bjarga fjölmörgum mannslífum. Hinsvegar tel ég að alltof seint sé að ákæra fyrrverandi utanríkisráðherra fyrir aðild að óréttmætri fangelsun Falun Gong meðlima, en aldrei skal ég fyrirgefa honum það.

Það var eineygð einhyrnd fljúgandi fjólublá mannæta.

It was a one eyed, one horned flying purple people eater, ...

Gæði fréttaflutnings er nýlega kominn í sviðsljósið með tilkomu Lögreglurannsóknar og ákæru á hendur Baugs. Siðferði fjölmiðla er einnig komið í sviðsljósið með birtingu persónulegra upplýsinga sem heyra undir einkalíf, í helstu fjölmiðlum landsins.

Fram til þessa hafa gæði fréttaflugnings verið tilviljunarkennd. Siðferði það sem lá til grundvallar fréttaflutningsins, byggðist á, að láta helst þá verða fyrir skotum sem sízt gátu varið sig eða svarað í sömu mynt.

Sem dæmi má nefna DV (gjammar þegar það ætti að þegja) íslensku útgáfuna af Danske Ekstrabladet (kæfter op når det burde holde kæft). DV virðist vera að sérhæfa sig sem nútíma gapastokkur, fyrir ólánsmenn og konur sem brotið hafa gegn óskrifuðum hegningarlögum ritstjórnar DV. Einnig hefur DV séð sóma sinn í að vinna sem einfaldur gapastokkur fyrir fólk sem dómstólarnir hafa blessað með náðugu réttlæti sínu.

Ýmsar gagnrýnar raddir hafa verið frammi um að DV reyni að maka krókinn á óförum annarra. Sannleikurinn er hinsvegar sá að DV hefur tekið á sig hið vanþakkláta hlutverk að leiða fólk í allann sannleikann, en það er vitað mál að sannleikurinn er illa séður.

Sannleikurinn um Hverfisgötumorðingjann Sigurð Frey, er enn í fersku minni. Í viðleitni sinni til að birta meiri sannleik, voru birtar heilsíðufyrirsagnir um morðið og heilar forsíðumyndir og baksíðumyndir og opnumyndir af honum. Reiði og hefndarþorsti lesenda blaðsins fékk útrás við að lesa blaðið á sama hátt og þegar fólk barði, hrækti á og misþyrmdi þeim er lentu í gapastokknum hér áður. Móðir morðingjans fékk sömu meðferð, en náði þvímiður að verja sig að einhverju leyti.

Svo snúið sé aftur að gæðum fréttaflutnings, er sérstaklega áhugavert hvernig Fréttablaðið hefur reynt að afvegaleiða umræðuna um Lögreglurannsóknina og ákæruna á hendur Baugi. Þegar héraðsdómur hafði vísað ákærunni frá dómsmeðferð í heild sinni, kom hvert þrumuskotið á fætur öðru frá Fréttablaðinu. Fyrst var það samsæri svo var málið pólitískt svo var það Davíð Oddsson sem hélt í taumana og þegar hið frjálsa og flokksóháða Morgunblað byrjaði að verja sig og sína flokksmenn var Styrmir, ritstjóri Morgunblaðsins, hluti af samsærinu. Þessi svokallaða fréttamennska var síðan krydduð með kitlandi frásögnum af Jónínu Ben. og hennar tilhugalífi. Þetta er einfaldlega kölluð kryddsíld eða rauða síldin eftir síldinni sem notuð er erlendis til að draga athygli sporhunda frá einni slóð og fá þá yfir á aðra slóð sem hentar eiganda síldarinnar betur.

Einnig hefur það verið áhugavert hvernig fjölmiðlum hefur tekist að fjalla um svokallaða sakborninga eins og þeir væru sekari en t.d. þeir sem ákærðu þá. Það er eins og fjölmiðlarnir hafi gleymt, að líta skal á sérhvern sem saklausan þar til hann hefur verið dæmdur.

Að síðustu má ekki gleyma siðferðilegri ábyrgð fjölmiðla gagnvart almenningi, til að birta ekki villandi eða rangar upplýsingar svosem fyrirsögnina á þessari grein.

Allt of lítið vitað um athyglissýki.

WHO hin heimsþekkta heilbrigðisstofnun World Health Organisation stendur sem steinrunnin gagnvart vaxandi faraldri athyglissýki. Haft er eftir framkvæmdastjóra stofnunarinnar að nú sé unnið að skráningu einkenna eða hvort um heilkenni geti verið að ræða.

Við höfðum skráð þetta sem heilkenni sem einangrast við ákveðinn og afmarkaðan hóp sjúklinga en nú bendir allt til að þetta sé bráðsmitandi. Slíkt bendir til að um bakteríu geti verið að ræða.segir framkvæmdastjórinn.

Hann vill hinsvegar ekki gera athugasemdir við að innan fyrir síðustu vikur hafa greinst faraldrar í öllum helstu stórborgum heims. Breska leyniþjónustan MI5 uprætti nýlega hóp hryðjuverkakvenna sem hefur á stefnuskrá sinni að smita sem flesta af þessari alvarlegu sýki.

Arabíska sjónvarpsstöðin Al-Jazera hefur birt myndbönd þar sem meintir Al-Kaída meðlimir hóta árásum með Írökskum efnavopnum og plágum sem muni lama vesturveldin og NATO.

Reiði Guðs mun refsa ykkur. Guð er mikill. var boðskapur Al-Kaída.

Breskir fjölmiðlar hafa bent á yfirvofandi hættu á hryðjuverkum og benda á faraldra af athyglissýki í evrópskum borgum en þessu hefur breska leyniþjónustan vísað algerlega á bug.

Heilbrigðisyfirvöld í evrópskum löndum hafa hingað til stanðið ráðþrota gagnvart faraldrinum en fundin hefur verið leið til að stemma stigu við útbreiðslu faraldursins.

Stofnaður hefur verið stuðningshópur sjúklinga, til kynningar á sjúkdómnum og til að kynna forvarnarstarf í samvinnu við almannavarnir. Hér á landi hafa almannavarnir hvatt fólk sem telur sig hafa einkenni athyglissýki, að fara að ráðum heilbrigðisyfirvalda og skrifa af sem mestum krafti um allt og ekkert.

Blekkir Útlitið?

Kynhlutverki nokkurra stjórnmálamanna hefur verið flíkað mikið í auglýsingaherferð sem hefur þemaið “Láttu ekki útlitið blekkja þig!” . Í þeim tilgangi að vekja athygli á launamisrétti, er lágvaxinni ljóshærðri konu breytt, í þeim tilgangi að hækka laun viðkomandi. Fyrst grennir hún sig á meðan hún talar um að það þýði ekkert að vera draga aukakílóin á eftir sér.

Þarmeð er komin fyrsta staðhæfing auglýsingarinnar:

· Grannt fólk hafi hærri laun en fólk sem ekki er grannt.

Meðan hún talar um launamun vegna háralits, skellir hún sér í að láta lita hárið dökkt og þarmeð er komin önnur staðhæfing auglýsingarinnar:

· Dökkhært fólk hafi hærri laun en ljóshært fólk.

Ekki er fyrr búið að lita hár hennar, þegar hún skellir sér í einhverskonar vél sem teygir á henni, jafnframt því að hún útskýrir að:

· Hávaxið fólk hafi hærri laun en lágvaxið fólk.

Nú vantar bara eina breytingu í viðbót til að komast í hæsta launaflokk. Þessi nú hávaxna dökkhærða kona leggst á skurðborðið og hálfri sekúndu seinna rís upp myndarlegur karlmaður sem útskýrir með djúpri röddu:

· Karlmenn hafa mikið betri möguleika á að komast í stjórnunarstöður.

Til eru fjölmörg dæmi um að grannt fólk hafi lægri laun en fólk sem ekki er grannt, að ljóshært fólk hafi hærri laun en dökkhært fólk og að hávaxið fólk hafi lægri laun en fólk með venjulega hæð. Hér er um að ræða alhæfingar sem ekki standast í raun.

Tölfræðirannsóknir á launum karla og kvenna virðast benda til að í flestum tilvikum hafi karlmenn hærri laun en kvenmenn. Ég leyfi mér hinsvegar að spyrja varlega:

Ef það er rétt að karlmenn fái hærri laun en konur, hver er þá ástæðan?

Þeir sem staðið hafa að þessari auglýsingu þykjast þekkja svarið, því það er gefið með þema auglýsingarinnar. Fólk lætur útlitið blekkja sig og því þarf að vara fólk við þessari hættu. Þetta er vel þekkt rökleysa sem kallast slysni. Rökleysur (enska: et: fallacy, ft: fallacies) eru vel þekktar og hægt er að sækja meiri upplýsingar um þær með því að googla ensku heitin. Sjá td. Klassíska síðu Stephen Downes um rökleysur og nýrri og betur uppfærða síðu Adam Smith stofnunarinnar, The Adam Smith Institute.

Ég vil hinsvegar hætta slitnu mannorði mínu með þeirri staðhæfingu að fólk sem lítur út eins og konur séu bókstaflega konur, og á sama hátt að fólk sem lítur út eins og karlar, séu bókstaflega karlar. Þótt mat okkar á kyni sé huglægt og því ekki algildur mælikvarði, er það samt ótrúlega nákvæmt. Þetta er það sem teljast má eðlilegt og engin ástæða er til að breyta því eins og auglýsingin stingur upp á.

Sannleiksgildi staðhæfingar minnar, minnkar til dæmis ekki þó til sé fólk með kynáttunarvanda eða önnur vandamál tengd kyngervi (enska: gender).

Þessi auglýsingaherferð er á algjörum misskilningi byggð og árangur hennar verður þareftir. Eftir stendur sá boðskapur að til sé varasamt fólk sem villir á sér heimildir.

Hver er raunveruleg ástæða launamisréttis?

Í gegnum tíðina hafa komið fram ýmsar staðhæfingar um ástæðu kynjamisréttis.

Rauðsokkurnar kenndu körlum um, karlarnir kenndu menntunarleysi um, konurnar kenndu börnunum um, samtímis því að foreldrar kenndu börnum sínum tilgang kynhlutverka: Pabbi vinnur úti af því að það eiga pabbar að gera, og mamma er heima af því að mömmur eiga að sjá um heimilið.

Eftir stendur spurningin um ástæðu kynjamisréttis algerlega ósvöruð sem fyrr.

Tapaðir málstaðir.

Var að bæta við mig áskriftum á freshmeat , þegar ég rakst á grein sem varð mér umhugsunarefni. Ég ákvað að snúa sjálfshæðni tekstans upp á skrif mín.

Skrif þessi eru tapaður málstaður. Stuttum tíma eftir að þau eru birt, breytist það sem skrifað er um og skrifin verða úreltar og óuppfærðar upplýsingar. Verst er þó, að það fólk sem helst ætti að lesa skrif mín, nennir því ekki.

Tilgangur minn með skrifum mín er þó, eins og flestir tapaðir málstaðir, göfugur og því held ég áfram að skrifa.